Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (108 page)

Ποσειδ
ῶ
ν

1640
τί δαὶ ποιῶμεν;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
ὅ τι; διαλλαττώμεθα.

Ποσειδ
ῶ
ν

τί δ᾽ ᾠζύρ᾽; οὐκ οἶσθ᾽ ἐξαπατώμενος πάλαι;
βλάπτεις δέ τοι σὺ σαυτόν. ἢν γὰρ ἀποθάνῃ
ὁ Ζεὺς παραδοὺς τούτοισι τὴν τυραννίδα,
πένης ἔσει σύ. σοῦ γὰρ ἅπαντα γίγνεται
1645
τὰ χρήμαθ᾽, ὅσ᾽ ἂν ὁ Ζεὺς ἀποθνῄσκων καταλίπῃ.

Πισθέταιρος

οἴμοι τάλας οἷόν σε περισοφίζεται.
δεῦρ᾽ ὡς ἔμ᾽ ἀποχώρησον, ἵνα τί σοι φράσω.
διαβάλλεταί σ᾽ ὁ θεῖος ὦ πόνηρε σύ.
τῶν γὰρ πατρῴων οὐδ᾽ ἀκαρῆ μέτεστί σοι
1650
κατὰ τοὺς νόμους: νόθος γὰρ εἶ κοὐ γνήσιος.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἐγὼ νόθος; τί λέγεις;

Πισθέταιρος
σὺ μέντοι νὴ Δία
ὤν γε ξένης γυναικός. ἢ πῶς ἄν ποτε
ἐπίκληρον εἶναι τὴν Ἀθηναίαν δοκεῖς,
οὖσαν θυγατέρ᾽, ὄντων ἀδελφῶν γυησίων;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

1655
τί δ᾽ ἢν ὁ πατὴρ ἐμοὶ διδῷ τὰ χρήματα
νοθεἶ ἀποθνῄσκων;

Πισθέταιρος
ὁ νόμος αὐτὸν οὐκ ἐᾷ.
οὗτος ὁ Ποσειδῶν πρῶτος, ὃς ἐπαίρει σε νῦν,
ἀνθέξεταί σου τῶν πατρῴων χρημάτων
φάσκων ἀδελφὸς αὐτὸς εἶναι γνήσιος.
1660
ἐρῶ δὲ δὴ καὶ τὸν Σόλωνός σοι νόμον:
‘νόθῳ δὲ μὴ εἶναι ἀγχιστείαν παίδων ὄντων
1665
γνησίων. ἐὰν δὲ παῖδες μὴ ὦσι γνήσιοι, τοῖς
ἐγγυτάτω γένους μετεῖναι τῶν χρημάτων.’

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

ἐμοὶ δ᾽ ἄρ᾽ οὐδὲν τῶν πατρῴων χρημάτων
μέτεστιν;

Πισθέταιρος
οὐ μέντοι μὰ Δία. λέξον δέ μοι,
ἤδη σ᾽ ὁ πατὴρ εἰσήγαγ᾽ ἐς τοὺς φράτερας;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

1670
οὐ δῆτ᾽ ἐμέ γε. καὶ δῆτ᾽ ἐθαύμαζον πάλαι.

Πισθέταιρος

τί δῆτ᾽ ἄνω κέχηνας αἴκειαν βλέπων;
ἀλλ᾽ ἢν μεθ᾽ ἡμῶν ᾖς, καταστήσας σ᾽ ἐγὼ
τύραννον ὀρνίθων παρέξω σοι γάλα.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

δίκαι᾽ ἔμοιγε καὶ πάλαι δοκεῖς λέγειν
1675
περὶ τῆς κόρης, κἄγωγε παραδίδωμί σοι.

Πισθέταιρος

τί δαὶ σὺ φῄς;

Ποσειδ
ῶ
ν
τἀναντία ψηφίζομαι.

Πισθέταιρος

ἐν τῷ Τριβαλλῷ πᾶν τὸ πρᾶγμα. τί σὺ λέγεις;

Τριβαλλός

καλάνι κόραυνα καὶ μεγάλα βασιλιναῦ
ὄρνιτο παραδίδωμι.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
παραδοῦναι λέγει.

Ποσειδ
ῶ
ν

1680
μὰ τὸν Δί᾽ οὐχ οὗτός γε παραδοῦναι λέγει,
εἰ μὴ † βαδίζειν † ωἅσπερ αἱ χελιδόσιν λέγει.

Πισθέταιρος

οὐκοῦν παραδοῦναι ταῖς χελιδόσιν λέγει.

Ποσειδ
ῶ
ν

σφὼ νῦν διαλλάττεσθε καὶ ξυμβαίνετε:
ἐγὼ δ᾽, ἐπειδὴ σφῷν δοκεῖ, σιγήσομαι.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς

1685
ἡμῖν ἃ λέγεις σὺ πάντα συγχωρεῖν δοκεῖ.
ἀλλ᾽ ἴθι μεθ᾽ ἡμῶν αὐτὸς ἐς τὸν οὐρανόν,
ἵνα τὴν Βασίλειαν καὶ τὰ πάντ᾽ ἐκεῖ λάβῃς.

Πισθέταιρος

ἐς καιρὸν ἆρα κατεκόπησαν οὑτοιὶ
ἐς τοὺς γάμους.

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
βούλεσθε δῆτ᾽ ἐγὼ τέως
1690
ὀπτῶ τὰ κρέα ταυτὶ μένων; ὑμεῖς δ᾽ ἴτε.

Ποσειδ
ῶ
ν

ὀπτᾷς τὰ κρέα; πολλήν γε τενθείαν λέγεις.
οὐκ εἶ μεθ᾽ ἡμῶν;

Ἡ
ρακλ
ῆ
ς
εὖ γε μέντἂν διετέθην.

Πισθέταιρος

ἀλλὰ γαμικὴν χλανίδα δότω τις δεῦρό μοι.

Χορός

ἔστι δ᾽ ἐν Φαναῖσι πρὸς τῇ
1695
Κλεψύδρᾳ πανοῦργον ἐγ-
γλωττογαστόρων γένος,
οἳ θερίζουσίν τε καὶ σπείρουσι
καὶ τρυγῶσι ταῖς γλώτταισι
συκάζουσί τε:
1700
βάρβαροι δ᾽ εἰσὶν γένος,
Γοργίαι τε καὶ Φίλιπποι.
κἀπὸ τῶν ἐγγλωττογαστόρων
ἐκείνων τῶν Φιλίππων
πανταχοῦ τῆς Ἀττικῆς ἡ
1705
γλῶττα χωρὶς τέμνεται.
Ἄ
γγελος

ὦ πάντ᾽ ἀγαθὰ πράττοντες, ὦ μείζω λόγου,
ὦ τρισμακάριον πτηνὸν ὀρνίθων γένος,
δέχεσθε τὸν τύραννον ὀλβίοις δόμοις.
προσέρχεται γὰρ οἷς οὔτε παμφαὴς
1710
ἀστὴρ ἰδεῖν ἔλαμψε χρυσαυγεῖ δόμῳ,
οὔθ᾽ ἡλίου τηλαυγὲς ἀκτίνων σέλας
τοιοῦτον ἐξέλαμψεν, οἶον ἔρχεται
ἔχων γυναικὸς κάλλος οὐ φατὸν λέγειν,
πάλλων κεραυνόν, πτεροφόρον Διὸς βέλος:
1715
ὀσμὴ δ᾽ ἀνωνόμαστος ἐς βάθος κύκλου
χωρεῖ, καλὸν θέαμα: θυμιαμάτων δ᾽
αὖραι διαψαίρουσι πλεκτάνην καπνοῦ.
ὁδὶ δὲ καὐτός ἐστιν. ἀλλὰ χρὴ θεᾶς
Μούσης ἀνοίγειν ἱερὸν εὔφημον στόμα.
Χορός

1720
ἄναγε δίεχε πάραγε πάρεχε.
περιπέτεσθε
τὸν μάκαρα μάκαρι σὺν τύχᾳ.
ὦ φεῦ φεῦ τῆς ὥρας τοῦ κάλλους.
1725
ὦ μακαριστὸν σὺ γάμον τῇδε πόλει γημας.

Χορός

μεγάλαι μεγάλαι κατέχουσι τύχαι
γένος ὀρνίθων
διὰ τόνδε τὸν ἄνδρ᾽. ἀλλ᾽ ὑμεναίοις
καὶ νυμφιδίοισι δέχεσθ᾽ ᾠδαῖς
1730
αὐτὸν καὶ τὴν Βασίλειαν.

Χορός

Ἥρᾳ ποτ᾽ Ὀλυμπίᾳ
τῶν ἠλιβάτων θρόνων
ἄρχοντα θεοῖς μέγαν
Μοῖραι ξυνεκοίμισαν
1735
ἐν τοιῷδ᾽ ὑμεναίῳ.
Ὑμὴν ὦ Ὑμέναι᾽ ὦ,
Ὑμὴν ὦ Ὑμέναι᾽ ὦ.
Χορός

ὁ δ᾽ ἀμφιθαλὴς Ἔρως
χρυσόπτερος ἡνίας
ηὔθυνε παλιντόνους,
1740
Ζηνὸς πάροχος γάμων
τῆς τ᾽ εὐδαίμονος Ἥρας.
Ὑμὴν ὦ Ὑμέναι᾽ ὦ,
Ὑμὴν ὦ Ὑμέναι᾽ ὦ.
Πισθέταιρος

ἐχάρην ὕμνοις, ἐχάρην ᾠδαῖς:
ἄγαμαι δὲ λόγων. ἄγε νυν αὐτοῦ
1745
καὶ τὰς χθονίας κλῄσατε βροντὰς
τάς τε πυρώδεις Διὸς ἀστεροπὰς
δεινόν τ᾽ ἀργῆτα κεραυνόν.

Χορός

ὦ μέγα χρύσεον ἀστεροπῆς φάος,
ὦ Διὸς ἄμβροτον ἔγχος πυρφόρον,
1750
ὦ χθόνιαι βαρυαχέες
ὀμβροφόροι θ᾽ ἅμα βρονταί,
αἷς ὅδε νῦν χθόνα σείει.
διὰ σὲ τὰ πάντα κρατήσας
καὶ πάρεδρον Βασίλειαν ἔχει Διός.
Ὑμὴν ὦ Ὑμέναι᾽ ὦ.

Πισθέταιρος

1755
ἔπεσθε νῦν γάμοισιν ὦ
φῦλα πάντα συννόμων
πτεροφόρ᾽ ἐπὶ δάπεδον Διὸς
καὶ λέχος γαμήλιον.
ὄρεξον ὦ μάκαιρα σὴν
1760
χεῖρα καὶ πτερῶν ἐμῶν
λαβοῦσα συγχόρευσον: αἴρων
δὲ κουφιῶ σ᾽ ἐγώ.

Χορός

ἀλαλαλαὶ ἰὴ παιών,
τήνελλα καλλίνικος, ὦ
1765
δαιμόνων ὑπέρτατε.

LYSISTRATA

Λυσιστράτη

ἀλλ᾽ εἴ τις ἐς Βακχεῖον αὐτὰς ἐκάλεσεν,
ἢ ‘ς Πανὸς ἢ ‘πὶ Κωλιάδ᾽ ἢ ‘ς Γενετυλλίδος,
οὐδ᾽ ἂν διελθεῖν ἦν ἂν ὑπὸ τῶν τυμπάνων.
νῦν δ᾽ οὐδεμία πάρεστιν ἐνταυθοῖ γυνή:
5
πλὴν ἥ γ᾽ ἐμὴ κωμῆτις ἥδ᾽ ἐξέρχεται.
χαῖρ᾽ ὦ Καλονίκη.

Καλονίκη
καὶ σύ γ᾽ ὦ Λυσιστράτη.
τί συντετάραξαι; μὴ σκυθρώπαζ᾽ ὦ τέκνον.
οὐ γὰρ πρέπει σοι τοξοποιεῖν τὰς ὀφρῦς.

Λυσιστράτη

ἀλλ᾽ ὦ Καλονίκη κάομαι τὴν καρδίαν,
10
καὶ πόλλ᾽ ὑπὲρ ἡμῶν τῶν γυναικῶν ἄχθομαι,
ὁτιὴ παρὰ μὲν τοῖς ἀνδράσιν νενομίσμεθα
εἶναι πανοῦργοι —

Καλονίκη
καὶ γάρ ἐσμεν νὴ Δία.

Λυσιστράτη

εἰρημένον δ᾽ αὐταῖς ἀπαντᾶν ἐνθάδε
βουλευσομέναισιν οὐ περὶ φαύλου πράγματος,
15
εὕδουσι κοὐχ ἥκουσιν.

Καλονίκη
ἀλλ᾽ ὦ φιλτάτη
ἥξουσι: χαλεπή τοι γυναικῶν ἔξοδος.
ἡ μὲν γὰρ ἡμῶν περὶ τὸν ἄνδρ᾽ ἐκύπτασεν,
ἡ δ᾽ οἰκέτην ἤγειρεν, ἡ δὲ παιδίον
κατέκλινεν, ἡ δ᾽ ἔλουσεν, ἡ δ᾽ ἐψώμισεν.

Λυσιστράτη

20
ἀλλ᾽ ἕτερά τἄρ᾽ ἦν τῶνδε προὐργιαίτερα
αὐταῖς.

Καλονίκη
τί δ᾽ ἐστὶν ὦ φίλη Λυσιστράτη,
ἐφ᾽ ὅ τι ποθ᾽ ἡμᾶς τὰς γυναῖκας συγκαλεῖς;
τί τὸ πρᾶγμα; πηλίκον τι;

Λυσιστράτη
μέγα.

Καλονίκη
μῶν καὶ παχύ;

Λυσιστράτη

καὶ νὴ Δία παχύ.

Καλονίκη
κᾆτα πῶς οὐχ ἥκομεν;

Λυσιστράτη

25
οὐχ οὗτος ὁ τρόπος: ταχὺ γὰρ ἂν ξυνήλθομεν.
ἀλλ᾽ ἔστιν ὑπ᾽ ἐμοῦ πρᾶγμ᾽ ἀνεζητημένον
πολλαῖσί τ᾽ ἀγρυπνίαισιν ἐρριπτασμένον.

Καλονίκη

ἦ πού τι λεπτόν ἐστι τοὐρριπτασμένον.

Λυσιστράτη

οὕτω γε λεπτὸν ὥσθ᾽ ὅλης τῆς Ἑλλάδος
30
ἐν ταῖς γυναιξίν ἐστιν ἡ σωτηρία.

Καλονίκη

ἐν ταῖς γυναιξίν; ἐπ᾽ ὀλίγου γ᾽ ὠχεῖτ᾽ ἄρα.

Λυσιστράτη

ὡς ἔστ᾽ ἐν ἡμῖν τῆς πόλεως τὰ πράγματα,
ἢ μηκέτ᾽ εἶναι μήτε Πελοποννησίους —

Καλονίκη

βέλτιστα τοίνυν μηκέτ᾽ εἶναι νὴ Δία.

Λυσιστράτη

35
Βοιωτίους τε πάντας ἐξολωλέναι.

Καλονίκη

μὴ δῆτα πάντας γ᾽, ἀλλ᾽ ἄφελε τὰς ἐγχέλεις.

Λυσιστράτη

περὶ τῶν Ἀθηνῶν δ᾽ οὐκ ἐπιγλωττήσομαι
τοιοῦτον οὐδέν: ἀλλ᾽ ὑπονόησον σύ μοι.
ἢν δὲ ξυνέλθωσ᾽ αἱ γυναῖκες ἐνθάδε
40
αἵ τ᾽ ἐκ Βοιωτῶν αἵ τε Πελοποννησίων
ἡμεῖς τε, κοινῇ σώσομεν τὴν Ἑλλάδα.

Καλονίκη

τί δ᾽ ἂν γυναῖκες φρόνιμον ἐργασαίατο
ἢ λαμπρόν, αἳ καθήμεθ᾽ ἐξηνθισμέναι,
κροκωτοφοροῦσαι καὶ κεκαλλωπισμέναι
45
καὶ Κιμμερίκ᾽ ὀρθοστάδια καὶ περιβαρίδας;

Λυσιστράτη

ταῦτ᾽ αὐτὰ γάρ τοι κἄσθ᾽ ἃ σώσειν προσδοκῶ,
τὰ κροκωτίδια καὶ τὰ μύρα χαἰ περιβαρίδες
χἤγχουσα καὶ τὰ διαφανῆ χιτώνια.

Καλονίκη

τίνα δὴ τρόπον ποθ᾽;

Λυσιστράτη
ὥστε τῶν νῦν μηδένα
50
ἀνδρῶν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἄρεσθαι δόρυ —

Καλονίκη

κροκωτὸν ἄρα νὴ τὼ θεὼ ‘γὼ βάψομαι.

Λυσιστράτη

μηδ᾽ ἀσπίδα λαβεῖν —

Καλονίκη
Κιμμερικὸν ἐνδύσομαι.

Λυσιστράτη

μηδὲ ξιφίδιον.

Καλονίκη
κτήσομαι περιβαρίδας.

Λυσιστράτη

ἆρ᾽ οὐ παρεῖναι τὰς γυναῖκας δῆτ᾽ ἐχρῆν;

Καλονίκη

55
οὐ γὰρ μὰ Δί᾽ ἀλλὰ πετομένας ἥκειν πάλαι.

Λυσιστράτη

ἀλλ᾽ ὦ μέλ᾽ ὄψει τοι σφόδρ᾽ αὐτὰς Ἀττικάς,
ἅπαντα δρώσας τοῦ δέοντος ὕστερον.
ἀλλ᾽ οὐδὲ Παράλων οὐδεμία γυνὴ πάρα,
οὐδ᾽ ἐκ Σαλαμῖνος.

Καλονίκη
ἀλλ᾽ ἐκεῖναί γ᾽ οἶδ᾽ ὅτι
60
ἐπὶ τῶν κελήτων διαβεβήκασ᾽ ὄρθριαι.

Λυσιστράτη

οὐδ᾽ ἃς προσεδόκων κἀλογιζόμην ἐγὼ
πρώτας παρέσεσθαι δεῦρο τὰς Ἀχαρνέων
γυναῖκας, οὐχ ἥκουσιν.

Καλονίκη
ἡ γοῦν Θεογένους
ὡς δεῦρ᾽ ἰοῦσα θοὐκάταιον ἤρετο.
65
ἀτὰρ αἵδε καὶ δή σοι προσέρχονταί τινες.

Λυσιστράτη

αἱδί θ᾽ ἕτεραι χωροῦσί τινες.

Καλονίκη
ἰοὺ ἰού,
πόθεν εἰσίν;

Λυσιστράτη
Ἀναγυρουντόθεν.

Καλονίκη
νὴ τὸν Δία:
ὁ γοῦν ἀνάγυρός μοι κεκινῆσθαι δοκεῖ.

Μυρρίνη

μῶν ὕστεραι πάρεσμεν ὦ Λυσιστράτη;
70
τί φῄς; τί σιγᾷς;

Λυσιστράτη
οὔ σ᾽ ἐπαινῶ Μυρρίνη
ἥκουσαν ἄρτι περὶ τοιούτου πράγματος.

Μυρρίνη

μόλις γὰρ ηὗρον ἐν σκότῳ τὸ ζώνιον.
ἀλλ᾽ εἴ τι πάνυ δεῖ, ταῖς παρούσαισιν λέγε.

Λυσιστράτη

μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἐπαναμείνωμεν ὀλίγου γ᾽ οὕνεκα
75
τάς τ᾽ ἐκ Βοιωτῶν τάς τε Πελοποννησίων
γυναῖκας ἐλθεῖν.

Μυρρίνη
πολὺ σὺ κάλλιον λέγεις.
ἡδὶ δὲ καὶ δὴ Λαμπιτὼ προσέρχεται.

Λυσιστράτη

ὦ φιλτάτη Λάκαινα χαῖρε Λαμπιτοῖ.
οἷον τὸ κάλλος γλυκυτάτη σου φαίνεται.
80
ὡς δ᾽ εὐχροεῖς, ὡς δὲ σφριγᾷ τὸ σῶμά σου.
κἂν ταῦρον ἄγχοις.

Λαμπιτώ
μάλα γ᾽ οἰῶ ναὶ τὼ σιώ:
γυμνάδδομαι γὰρ καὶ ποτὶ πυγὰν ἅλλομαι.

Καλονίκη

ὡς δὴ καλὸν τὸ χρῆμα τιτθίων ἔχεις.

Λαμπιτώ

ᾇπερ ἱερεῖόν τοί μ᾽ ὑποψαλάσσετε.

Λυσιστράτη

85
ἡδὶ δὲ ποδαπή ‘σθ᾽ ἡ νεᾶνις ἡτέρα;

Λαμπιτώ

πρέσβειρά τοι ναὶ τὼ σιὼ Βοιωτία
ἵκει ποθ᾽ ὑμέ.

Μυρρίνη
νὴ μὰ Δία Βοιωτία,
καλόν γ᾽ ἔχουσα τὸ πεδίον.

Καλονίκη
καὶ νὴ Δία
κομψότατα τὴν βληχώ γε παρατετιλμένη.

Λυσιστράτη

90
τίς δ᾽ ἡτέρα παῖς;

Λαμπιτώ
χαΐα ναὶ τὼ σιώ,
Κορινθία δ᾽ αὖ.

Καλονίκη
χαΐα νὴ τὸν Δία
δήλη ‘στὶν οὖσα ταυταγὶ τἀντευθενί.

Λαμπιτώ

τίς δ᾽ αὖ ξυναλίαξε τόνδε τὸν στόλον
τὸν τᾶν γυναικῶν;

Λυσιστράτη
ἥδ᾽ ἐγώ.

Λαμπιτώ
μύσιδδέ τοι
95
ὅ τι λῇς ποθ᾽ ἁμέ.

Καλονίκη
νὴ Δί᾽ ὦ φίλη γύναι,
λέγε δῆτα τὸ σπουδαῖον ὅ τι τοῦτ᾽ ἐστί σοι.

Λυσιστράτη

λέγοιμ᾽ ἂν ἤδη. πρὶν λέγειν δ᾽, ὑμᾶς τοδὶ
ἐπερήσομαί τι μικρόν.

Καλονίκη
ὅ τι βούλει γε σύ.

Λυσιστράτη

τοὺς πατέρας οὐ ποθεῖτε τοὺς τῶν παιδίων
100
ἐπὶ στρατιᾶς ἀπόντας; εὖ γὰρ οἶδ᾽ ὅτι
πάσαισιν ὑμῖν ἐστιν ἀποδημῶν ἀνήρ.

Καλονίκη

ὁ γοῦν ἐμὸς ἀνὴρ πέντε μῆνας ὦ τάλαν
ἄπεστιν ἐπὶ Θρᾴκης φυλάττων Εὐκράτη.

Μυρρίνη

ὁ δ᾽ ἐμός γε τελέους ἑπτὰ μῆνας ἐν Πύλῳ.

Λαμπιτώ

105
ὁ δ᾽ ἐμός γα καἴ κ᾽ ἐκ τᾶς ταγᾶς ἔλσῃ ποκά,
πορπακισάμενος φροῦδος ἀμπτάμενος ἔβα.

Λυσιστράτη

ἀλλ᾽ οὐδὲ μοιχοῦ καταλέλειπται φεψάλυξ.
ἐξ οὗ γὰρ ἡμᾶς προὔδοσαν Μιλήσιοι,
οὐκ εἶδον οὐδ᾽ ὄλισβον ὀκτωδάκτυλον,
110
ὃς ἦν ἂν ἡμῖν σκυτίνη ‘πικουρία.
ἐθέλοιτ᾽ ἂν οὖν, εἰ μηχανὴν εὕροιμ᾽ ἐγώ,
μετ᾽ ἐμοῦ καταλῦσαι τὸν πόλεμον;