Rain man (28 page)

Iedereen zag dat Raymond daarover nadacht. Toen stak hij zijn hand in zijn zak en haalde zijn portefeuille te voorschijn. Hij haalde er die verbleekte en verkreukte foto uit, die nu ook nog vol watervlekken zat van zijn verblijf op de bodem van een badkuip. Het was een schattige foto - de achttienjarige Raymond en de tweejarige Charlie. Rain Man en Charlie. Broers. Hij gaf Charlie de foto en stak zijn hand uit om Charlies vingers eromheen te sluiten. Hij raakte Charlie aan. Charlies hand in die van Raymond. In stilte tikten de seconden voorbij. Tranen welden op in Charlies ogen. Tranen van verdriet en genegenheid. Tranen om het afscheid van een

broer, zelfs al wist hij zeker dat dit niet de laatste keer was dat ze bij elkaar geweest waren, dat Charlie hem op zou komen zoeken en dan - wat zouden ze daarvan genieten! De gebroeders Babbitt, kerel, het dappere duo, de onverslaanbare combinatie, zouden er weer op uitgaan!

Toen dokter Bruner zag dat de broers elkaars handen vasthielden en dat hun voorhoofden elkaar raakten, glimlachte hij. Die twee waren maar een week samen onderweg geweest, maar zelfs in die heel korte tijd had Raymond Charlie blijkbaar veel goed gedaan.