Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (80 page)

Μαθητ
ή
ς
Ὅ
που
᾿
στ
ί
ν
;
Α
ὑ
τη
ί.

Στρεψι
ά
δης
Ὡ
ς
ἐ
γγ
ὺ
ς
ἡ
μ
ῶ
ν
.
Το
ῦ
το
μεταφροντ
ί
ζετε
,
215
ταύτην ἀφ’ ἡμῶν ἀπαγαγεῖν πόρρω πάνυ.

Μαθητ
ή
ς
ἀλλ’ οὐχ οἷόν τε.

Στρεψι
ά
δης
Ν
ὴ
Δ
ί᾿,
ο
ἰ
μ
ώ
ξεσθ
᾿ ἄ
ρα
.
Φ
έ
ρε
τίς γὰρ οὗτος οὑπὶ τῆς κρεμάθρας ἀνήρ ;

Μαθητ
ή
ς
Α
ὐ
τ
ό
ς
.

Στρεψι
ά
δης
Τ
ί
ς
αὐτός;

Μαθητ
ή
ς
Σωκράτης.

Στρεψι
ά
δης
 
Ὦ
Σωκρ
ά
της
.
ἴθ’ οὗτος, ἀναβόησον αὐτόν μοι μέγα.

Μαθητ
ή
ς
Α
ὐ
τ
ὸ
ς
μ
ὲ
ν
ο
ὖ
ν
σ
ὺ
κ
ά
λεσον
·
ο
ὐ
γ
ά
ρ
μοι
σχολ
ή.
220

Στρεψι
ά
δης
Ὦ
Σ
ώ
κρατες
,
ὦ Σωκρατίδιον.

Σωκρ
ά
της
Τ
ί
με
καλε
ῖ
ς
,
ὦ
φ
ή
μερε
;

Στρεψι
ά
δης
Πρ
ῶ
τον
μ
ὲ
ν
ὅ
τι
δρ
ᾷ
ς
,
ἀ
ντιβολ
ῶ,
κ
ά
τειπ
έ
μοι
.

Σωκρ
ά
της
Ἀ
εροβατ
ῶ
κα
ὶ
περιφρον
ῶ
τ
ὸ
ν
ἥ
λιον
.
225

Στρεψι
ά
δης
Ἐ
πειτ
᾿ ἀ
π
ὸ
ταρρο
ῦ
το
ὺ
ς
θεο
ὺ
ς
ὑ
περφρονε
ῖ
ς
,
ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆς γῆς, εἴπερ;

Σωκρ
ά
της
Ο
ὐ
γὰρ ἄν ποτε
ἐξηῦρον ὀρθῶς τὰ μετέωρα πράγματα,
εἰ μὴ κρεμάσας τὸ νόημα καὶ τὴν φροντίδα
λεπτὴν καταμείξας ἐς τὸν ὅμοιον ἀέρα. 230
Ε
ἰ
δ’ ὢν χαμαὶ τἄνω κάτωθεν ἐσκόπουν,
ο
ὐ
κ
ἄ
ν
ποθ
᾿
η
ὗ
ρον
·
ο
ὐ
γ
ὰ
ρ
ἀ
λλ
᾿ ἡ
γ
ῆ
β
ίᾳ
ἕλκει πρὸς αὑτὴν τὴν ἰκμάδα τῆς φροντίδος.
Π
ά
σχει
δὲ ταὐτὸ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα.

Στρεψι
ά
δης
Τ
ί
φῄ ς; 235
Ἡ
φροντὶς ἕλκει τὴν ἰκμάδ’ ἐς τὰ κάρδαμα;
Ἴ
θι
νυν κατάβηθ’ ὦ Σωκρατίδιον ὡς ἐμέ,
ἵνα με διδάξῃς ὧνπερ οὕνεκ’ ἐλήλυθα.

Σωκρ
ά
της
Ἦ
λθες
δὲ κατὰ τ ί;

Στρεψι
ά
δης
Βουλ
ό
μενος
μαθε
ῖ
ν
λ
έ
γειν
·
ὑπὸ γὰρ τόκων χρήστων τε δυσκολωτάτων 240
ἄγομαι φέρομαι, τὰ χρήματ’ ἐνεχυράζομαι.

Σωκρ
ά
της
Π
ό
θεν
δ’ ὑπόχρεως σαυτὸν ἔλαθες γενόμενος ;

Στρεψι
ά
δης
Ν
ό
σος
μ’ ἐπέτριψεν ἱππικὴ δεινὴ φαγεῖν.
Ἀ
λλ
ά
με δίδαξον τὸν ἕτερον τοῖν σοῖν λόγοιν,
τὸν μηδὲν ἀποδιδόντα.
Μισθ
ὸ
ν
δ ‘ὅντιν’ ἂν 245
πράττῃ μ’ ὀμοῦμαί σοι καταθήσειν τοὺς θεούς.

Σωκρ
ά
της
Πο
ί
ους
θεοὺς ὀμεῖ σύ ;
Πρ
ῶ
τον
γὰρ θεοὶ
ἡμῖν νόμισμ’ οὐκ ἔστι.

Στρεψι
ά
δης
Τ
ῷ
γὰρ ὄμνυτε ; 
Σιδαρ
έ
οισιν
ὥσπερ ἐν Βυζαντίῳ;

Σωκρ
ά
της
Βο
ύ
λει
τὰ θεῖα πράγματ’ εἰδέναι σαφῶς 250
ἅττ’ ἐστὶν ὀρθῶς;

Στρεψι
ά
δης
Ν
ὴ
Δ
ί᾿,
ε
ἴ
περ
ἐ
στ
ί
γε
.

Σωκρ
ά
της
Κα
ὶ
ξυγγενέσθαι ταῖς Νεφέλαισιν ἐς λόγους,
ταῖς ἡμετέραισι δαίμοσιν ;

Στρεψι
ά
δης
Μ
ά
λιστ
ά
γε.

Σωκρ
ά
της
Κ
ά
θιζε
τοίνυν ἐπὶ τὸν ἱερὸν σκίμποδα.

Στρεψι
ά
δης
Ἰ
δο
ύ,
κ
ά
θημαι
.
255

Σωκρ
ά
της
Τουτον
ὶ
τοίνυν λαβὲ
τὸν στέφανον.

Στρεψι
ά
δης
Ἐ
π
ὶ
τ
ί
στ
έ
φανον
;
Ο
ἴ
μοι
,
Σ
ώ
κρατες
,
ὥσπερ με τὸν Ἀθάμανθ’ ὅπως μὴ θύσετε.

Σωκρ
ά
της
Ο
ὔ
κ
, ἀλλὰ ταῦτα πάντα τοὺς τελουμένους
ἡμεῖς ποιοῦμεν.

Στρεψι
ά
δης
Ε
ἶ
τα
δὴ τί κερδανῶ ;

Σωκρ
ά
της
Λ
έ
γειν
γενήσει τρῖμμα κρόταλον παιπάλη. 260
Ἀ
λλ
᾿ ἔ
χ
᾿ ἀ
τρεμε
ί.

Στρεψι
ά
δης
Μ
ὰ
τ
ὸ
ν
Δ
ί᾿
ο
ὐ
ψε
ύ
σει
γ
έ
με
·
καταπαττόμενος γὰρ παιπάλη γενήσομαι.

Σωκρ
ά
της
Ε
ὐ
φημε
ῖ
ν
χρὴ τὸν πρεσβύτην καὶ τῆς εὐχῆς ἐπακούειν.
Ὦ
δ
έ
σποτ
᾿ ἄ
ναξ
,
ἀ
μ
έ
τρητ
᾿ Ἀή
ρ
,
ὃ
ς
ἔ
χεις
τ
ὴ
ν
γ
ῆ
ν
μετ
έ
ωρον
,
λαμπρός τ’ Αἰθὴρ σεμναί τε θεαὶ Νεφέλαι βροντησικέραυνοι, 265
ἄ
ρθητε
,
φ
ά
νητ
᾿, ὦ
δ
έ
σποιναι
,
τ
ῷ
φροντιστ
ῇ
μετ
έ
ωροι
.

Στρεψι
ά
δης
Μ
ή
πω
,
μ
ή
πω
γε
,
πρ
ὶ
ν
ἂ
ν
τουτ
ὶ
πτ
ύ
ξωμαι
,
μ
ὴ
καταβρεχθ
ῶ
.
Τ
ὸ
δ
ὲ
μηδ
ὲ
κυν
ῆ
ν
ο
ἴ
κοθεν
ἐ
λθε
ῖ
ν
ἐ
μ
ὲ
τ
ὸ
ν
κακοδα
ί
μον
᾿ ἔ
χοντα
.

Σωκρ
ά
της
Ἔ
λθετε
δ
ῆ
τ
᾿, ὦ
πολυτ
ί
μητοι
Νεφ
έ
λαι
,
τ
ῷ
δ
᾿
ε
ἰ
ς
ἐ
π
ί
δειξιν
·
ε
ἴ
τ
᾿ ἐ
π
᾿ Ὀ
λ
ύ
μπου
κορυφα
ῖ
ς
ἱ
ερα
ῖ
ς
χιονοβλ
ή
τοισι
κ
ά
θησθε
,
270
εἴτ’ Ὠκεανοῦ πατρὸς ἐν κήποις ἱερὸν χορὸν ἵστατε Νύμφαις,
εἴτ’ ἄρα Νείλου προχοαῖς ὑδάτων χρυσέαις ἀρύτεσθε πρόχοισιν,
ἢ Μαιῶτιν λίμνην ἔχετ’ ἢ σκόπελον νιφόεντα Μίμαντος:
ὑπακούσατε δεξάμεναι θυσίαν καὶ τοῖς ἱεροῖσι χαρεῖσαι.

Χορ
ό
ς
Ἀέ
ναοι
Νεφέλαι 275
ἀρθῶμεν φανεραὶ δροσερὰν φύσιν εὐάγητον,
πατρὸς ἀπ’ Ὠκεανοῦ βαρυαχέος
ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰς ἐπὶ
δενδροκόμους, ἵνα 280
τηλεφανεῖς σκοπιὰς ἀφορώμεθα,
καρπούς τ’ ἀρδομέναν ἱερὰν χθόνα,
καὶ ποταμῶν ζαθέων κελαδήματα,
καὶ πόντον κελάδοντα
βαρ
ύ
βρομον
·
ὄμμα γὰρ αἰθέρος ἀκάματον σελαγεῖται 285
μαρμαρέαις ἐν αὐγαῖς.
Ἀ
λλ
’ ἀποσεισάμεναι νέφος ὄμβριον
ἀθανάτας ἰδέας ἐπιδώμεθα
τηλεσκόπῳ ὄμματι γαῖαν. 290

Σωκρ
ά
της
Ὦ
μ
έ
γα
σεμνα
ὶ
Νεφ
έ
λαι
,
φανερ
ῶ
ς
ἠ
κο
ύ
σατ
έ
μου
καλ
έ
σαντος
.
Ἤ
ισθου
φωνῆς ἅμα καὶ βροντῆς μυκησαμένης θεοσέπτου ;

Στρεψι
ά
δης
Κα
ὶ
σ
έ
βομα
ί
γ
᾿, ὦ
πολυτ
ί
μητοι
,
κα
ὶ
βο
ύ
λομαι
ἀ
νταποπαρδε
ῖ
ν
πρ
ὸ
ς
τ
ὰ
ς
βροντ
ά
ς
·
ο
ὕ
τως
α
ὐ
τ
ὰ
ς
τετραμα
ί
νω
κα
ὶ
πεφ
ό
βημαι
.
Κε
ἰ
θέμις ἐστίν, νυνί γ’ἤδη, κεἰ μὴ θέμις ἐστί, χεσείω. 295