She's Dating the Gangster (26 page)

Nagsmile ako sa kanya. Nagtext siya? sana pumunta na lang siya sa bahay o kaya tinawagan ako sa

landline. Bakit kelangan text pa? amp!

Nagpunta na kami sa class namin, ang bagal ng araw ko ngayon.. siguro kasi wala si Kenji. Pero ok lang.

tinabihan naman ako ni Lucas eh. kaya hinde ako masyadong nalungkot. Dismissal na, pagkatapos kong ilagay yung gamit ko sa locker bumaba na kami ni Lucas sa center stairs.

“Grabe.. 3 days ng hinde pumapasok si Abi. Ano na kayang nangyari dun?? Hinde naman tumatawag

sakin.”

“Baka naman may sakit o baka may pinuntahan lang. Wag kang mag alala. Ok lang yun..”

Narinig namin ni Lucas nag uusap yung dalawang babae. Sila yung mga kaibigan ni Abi. Ano kayang

nangyari sa kanya? Ok lang kaya siya? imposibleng magkasama sila ni Kenji ngayon kasi nasa batangas si Kenji kasama family niya.

Sabay kaming uuwi ni Lucas ngayon since Kenji’s not with me right now.. ano ba to.. 100 day anniversary pa naman din namin ngayon. Sa Korea madalas itong cinecelebrate kasi pag nakaabot ng 100 days yung relationship niyo ibig sabihin naka survive kayo sa trials.

Pero wala siya sa tabi ko ngayon.. ibig sabihin kaya.. hinde kami naka survive? Bad luck daw pag hinde namin icecelebrate eh.. pero si Lucas yung kasama ko ngayon.. ano ba to. Ayoko na tuloy maniwala sa sa mga ganung klaseng bagay.

“Gusto mo bang manood ng muna ng movie? Libre kita.” Nag smile sakin si Lucas.

“May work ako eh.. gusto mo sumama ka na lang sakin dun? Wala rin kasi akong nakakausap dun eh..

hinde kami close nung mga tao dun. Wala pa si Kenji..”

“Sa work?”

“Kung gusto mo lang naman.. pero kung ayaw mo.. ok lang rin.” nag smile ako sa kanya.

“Sige. Magbibihis muna ako tapos sunduin kita sa bahay mo para sabay na tayong pumunta sa work

mo.” tapos nag smile siya sa akin.

Si Lucas hinde pa rin nag babago. Kahit na may something na nangyari sa amin noon at pinili ko si Kenji kesa sa kanya, eto parin siya.. mabait parin sakin. Minsan lang ako makakilala ng katulad niya. Para siyang si Kirby, palaging nasa tabi ko pag kelangan ko siya. Tamang choice yung pag lipat ko sa school nila.

Hinatid ako ni Lucas sa bahay tapos umuwi na siya para makapag bihis. Una kong ginawa pagkapasok ko sa kwarto ay tingnan yung cellhpone ni Kenji.

5 new messages..

Yung isang message galing sa teammate niya, yung isa kay Sara, yung isa galing sa phone ko, yung

dalawa.. galing kay Abigail.

Una kong binasa yung message na galing sa phone ko dahil si Kenji nag send nun.

From: Wifey

Athena pupunta lang kami ng family ko sa batangas.

1 week akong mawawala.

-Kenji

Yun lang yung sinabi niya. so plain. Next kong binasa yung message ni Abi kay Kenji

From: Abigail

Kenji, pwede ka bang makausap?

From: Abigail

Kenji nandito ako sa tapat ng bahay mo.. intayin kita.

Tiningnan ko yung date, nung Saturday pa to. Ano kayang pinagusapan nila? Nag usap nga ba sila? pero gabi na umuwi si Kenji eh.. siguro hinde sila nakapag usap. Ano ba to. Hinde ko naman dapat

pinoproblema yun eh. Kung nagusap sila, ok lang. may tiwala ako kay Kenji, sa mga sinabi niya sa akin na mahal niya ako at hinde niya ako lolokohin.

Nagshower na ko, nakapag bihis after 3 minutes dumating na si Lucas. Paglabas naming nakita ko yung black na motor na nakita ko dati sa bahay nila. Sa kanya pala yun. First time kong sasakay sa isang motor kaya medyo kabado ako. pero nung nakarating naman kami sa sushi bar ng buhay, naisip ko na ok lang pala sumakay sa motor. Ata.

Umupo na ako sa may piano, siyempre yun naman ang Gawain ko eh. umupo sa may piano at tumugtog.

Puro requested lahat ng tinugtog ko. kaya may mga extrang pera na binibigay sakin. Pinauwi na ako ng mga 11:00 pm ng owner.

Again sumakay na naman ako sa bike ni Lucas. Siyempre kampante na ako. Tinanong ko siya kung

pupwede ba kaming mag stop muna sa Conti’s para bumili ng cake, pumayag naman siya.

Gusto ko sanang icelebrate yung 100 day anniversary namin ng kasama ko si Kenji, pero napaka

impusibleng mangyari nun. Kaya cinelebrate ko yun kasama si Lucas. Gusto kong maiyak pero napaka

babaw naman kung gagawin ko yun. Hinayaan ko na lang.. lahat ng lungkot na nararamdaman ko.. wala

lang to.. may tiwala ako sa kanya.

After 2 days pumasok na si Kenji pumasok pa siya! eh Friday na rin naman. December 1 na.. Naffeel ko na yung presence ng chirstmas! Si Kenji naman medyo weird ngayon. Hinde siya masyadong nagsasalita, naka white sneakers siya at hinde black leather shoes. Parang siya yung dating Kenji na nakilala ko.

Napansin ko rin na humahaba na yung buhok niya.. dun ko rin napansin na mahaba na rin masyado yung buhok ko.

“Kenji, gusto mo bang magpagupit mamaya? Ang haba na ng buhok mo oh.. masyado na ring mahaba

yung akin..”

Tumingin siya sa akin, “Ayoko. Ikaw na lang.”

“Sungit mo ah!” nagsmile lang siya sakin, I smiled back.

Mabilis araw namin kasi shortened period kami tuwing Friday dahil sa may club meeting. Sabay sabay kaming nagpunta sa room ng club namin. Nagdiscuss lang si Kirby tungkol sa gagawing activity ngayong December tulad ng Christmas party, outreach, pati yung whatever-trip nila.

Pagkatapos nung meeting bumaba na kami ni Kenji. Tahimik parin siya. parang wala siya sa mood

makipag usap sakin.. parang may mali..

What ever that is.. I have to know. I have to find out.

Hinde niya ako sinundo sa bahay bago siya pumunta sa sushi bar, hinde siya nag text or tumawag na

mauuna na siya. Nakita ko na lang siya pag dating ko sa sushi bar. Gusto ko sanang mainis pero hinde ko magawa, maaapektuhan yung trabaho pag hinde ko papalagpasin ung ginawa niya. Pati masyadong

mababaw yung pagtatalunan namin kung papatulan ko pa yun.

Hinatid naman niya ako pauwi ng maayos. Nagkwentuhan kami, pero hinde tungkol sa trip nila sa

batangas. Hinde ko alam kung bakit hinde ako nagpakwento tungkol dun.. parang ayoko lang malaman.

Hinde naman dahil sa feeling ko ang boring pakinggan pero.. parang hinde lang magandang

magpakwento.

After 1 week.

Friday, December 8, 2006

Isang linggo na niya tong ginagawa sa akin, nakakaasar na. Hinde ko alam kung may mali akong nagawa o meron siyang hinde nagustuhan na ginawa ko eh. Late na siya kung pumasok sa class, naka white

sneakers, bumabalik ung bad boy image niya, tapos naka contacts na ulit siya. Brown pa.

Lunch time namin nawala siya bigla. Pangalawang beses na niya tong ginagawa ngayong week. Ayoko

mag isip ng alam kong ikasasama ng puso ko, it might give me a heart attack.

“Lucas.. Uh ttoh ke?? Malhae bwa yo..” *What do I do? Tell me..+

“Yown oh. Pwedeng tagalog? Pwede ring english.”

I sighed. “I don’t know what to do anymore..”

He patted my head, “Magiging ok rin kayo ano ka ba.. think positive. Isipin mo nasa kalagitnaan lang siya ng pag ‘PMS’ niya.” then he laughed. “pero seryoso.. ano nagustuhan mo kay Kenji? Kasi gwapo siya?”

“GWAPO? Chi. Geuneun gyoul kko jal sanggiji anhattda.” I smiled at him, “hinde ko talaga siya

nagustuhan nung unang kita ko sa kanya.. feeling ko palagi akong mapapahamak kung magiging kaibigan ko ung lalaking un eh.. pero tingnan mo, nagustuhan ko siya dahil sa nakakapikon na ugali niya. I want him back.. I want my gangster back.. ” *he’s far from handsome+

“Ano ka ba. Wag ka na kasing magisip ng kung anu-ano, ok?? Tara. Mag bebell na in a while.” Tumayo siya tapos inabot yung kamay niya sa akin.

“Wait lang. Tumatawag si Carlo.” I flipped my phone, “Bakit?.. Ha??? sige pupunta ako dyan after ng last class ko… intayin mo ko ok?? sige.. sige sige… bye..”

I looked at Lucas, “Patay na lola ni Carlo.. Lucas wala na rin parents niya.. Pano na si Carlo ngayon?”

Hinde ako mapakali sa mga nangyayari, una si Kenji, ngayon naman si Carlo. Hinde ko na muna kinulit si Kenji sa classroom, hinayaan ko na lang muna siya.. si Carlo ang kelangan kong isipin ngayon. Kelangan tulungan ko siya lalo na ngayong kelangan niya tulong ko.

Sinabi ko sa kanila yung nangyari sa lola ni Carlo, lahat kami pupunta sa burol. Pati i-ccremate din ngayon ung body nung lola niya. tumawag kami ni Kenji sa sushi bar para sabihin ung nangyari, pumayag naman yung may ari. Hinde na kami umuwi para mag palit, agad-agad kaming dumeretso sa Manila

Memorial sa may Sucat.

Madaming tao yung dumating, karamihan schoolmate namin, yung iba relatives.

Nilapitan namin si Carlo, he gave us a slight smile

“Masayang umalis si Lola.. sabi niya sa akin na wag daw akong malulungkot kasi nasa tabi ko lang

naman daw siya.. pagkatapos nun.. nagsmile siya sa akin.. tapos pumikit na.. nung time na yun, alam ko ng final goodbye na yun eh..buti na lang nasabi ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal..”

“Tama yan. Masayang umalis yung lola mo, kaya wag kang iiyak. Hinde niya magugustuhan yun pag

umiyak ka.”

“Carlo nandito lang naman kami eh.”

Nag smile si Carlo tapos yumuko. I can feel that he really wants to cry. He just doesn’t want to show it.

I’ve decided. I know how to help Carlo.

“Carlo, be my little brother. I’ll ask my parents to adopt you…”

Nagtinginan sila sa akin. Akala siguro nila nabibigla lang ako sa mga sinasabi ko. pinagisipan ko yun.

hinde ako tulad ng ibang tao na pabigla bigla sa nagiigng desisyon. May pinagsamahan kami ni Carlo, he’s been a good brother to me. Kung hinde ako ang tutulong sa kanya, edi sino pa?

“Mo ra go??” *What??+

“Ya.. gukjungma..” *Don’t worry+

Nag smile sakin si Carlo tapos nag nod. I hugged him tightly. At least kahit papaano gumaan pakiramdam ko kasi may naghug na sakin. I badly need a hug.

Pagka cremate sa lola ni Carlo umuwi na kami. Si Carlo nagpaiwan kasi sasabay daw siya sa Tita niya. Si Kenji katabi ko sa sasakyan. He didn’t even talk to me when we were at the funeral.

“Kirby, dito mo na lang kami ibaba.” Hininto ni Kirby yung car niya, nasa may tapat kami ng PG (Planet Games). Bumaba na siya ng sasakyan, kaya bumaba na rin ako. Patuloy pa rin siyang nag lalakad habang ako sinusundan siya. Hinde ko alam kung ano ang iniisip niya ngayon, hinde ko alam kung anong

nangyayari sa kanya, hinde ko alam kung bakit siya nagkakaganito bigla.

All I know is that the connection between us was gone.

“Sigurado ka ba sa sinabi mo kanina? Na aampunin niyo si Carlo?”

“Huh? Ah.. oo.”

“Ok.”

What the heck was that?? ‘OK’ can’t he atleast ask me why??? He’s being a jerk!! As soon as we arrived infront of my house, he just said bye then walked away. I’m so lost. There’s no use in ranting since he seemed like he doesnt care about me anymore.

I entered the house then went directly in my room. I’m not giving up. Not now. I need him right now. He is the source of my strength, my glimmering happiness, and my unwavering pleasure. So why give up, right?

Binuksan ko yung monitor tapos nagcheck ng messenger. Alam kong nasa tapat siya ng monitor niya iba na kasi yung status niya -- Back to basic

I eagerly messaged him

SL’s Athena: you wanna go out tomorrow?

I am Sushi: san tayo pupunta?

I am Sushi? When did he change his screen name? Parang nung isang araw lang LB’s Kenji yung screen name niya ah, tapos ngayon iniba na niya. Mali na talaga yung mga nangyayari.. alam ko naman yun eh.

SL’s Athena: YA! WHY DID YOU CHANGE YOUR SN?? CHANGE IT AGAIN!

I am Sushi: ang cheesy kasi eh. amp! parang hinde ako.

Cheesy?? Eh gusto niya nga ‘babe’ itawag ko sa kanya kahit na nasa tapat kami ng maraming tao eh!

Tapos dahil lang sa screen name nachicheesihan na siya?

SL’s Athena: ok. so tomorrow we’ll go on a date. i’ll go there na lang. don’t bother picking me up.

algettso? [Understand?]

I am Sushi: wag na! magkita na lang tayo sa may park. ok? sige tulog na ko. night

Biglang chinage na niya yung status message niya as Away. Tss. Ako na nga yung susundo sa kanya tapos siya pa tong masungit! Hmph!

Bumaba yung energy level ko, tumayo ako at nahiga sa kama. Hinde ko mapigilan yung sarili kong hinde magisip sa mga nangyayari ngayon. Hinde na kasi tama yung kinikilos ni Kenji sa akin eh. Gusto ko siyang puntahan pero baka mag away lang kami pag pumunta pa ko. Tapos yung nangyari pa kay Carlo.. ano ba to! Eto ata papatay sakin eh. Na-s-stress ako kakaisip sa buhay ng iba. Samantalang yung health ko hinde ko inaalagaan dahil sa ibang tao.

“ATHENA!!” sabay bukas ng pintuan ng kwarto ko.

Napaupo ako sa gulat. Nakita ko si Grace naka tayo sa may pintuan, nakatingin sakin at parang paiyak na siya nung nakita niya ako.

“YA! You gave me a fright!!” Tumakbo si Grace palapit sakin tapos niyakap ako, nafeel ko yung pag iyak niya. “Huy.. bakit ka umiiyak? May nangyari ba? Nag away ba kayo ni oppa?? SANG MIN AH!!!!”

I called Sang Min oppa without the word ‘oppa’. I bet siya may kasalanan kung bakit umiiyak si Grace ngayon!

“Hinde kami nag away. Athena bakit ang sama mo?? Ang sama sama mo..” bumitaw sa hug si Grace

tapos humaraps sakin na umiiyak, “iniinom mo naman yung mga gamot mo diba??”

Pag sabi niya nung gamot.. alam ko na kung bakit siya nag kakaganito. “Grace..”

“Nathan told me. Why didn’t you tell me?? Am I not your friend? Don’t you trust me?” wala akong

nasabi. Mali ako kasi hinde ko sinabi sa kanya yung totoo. Pero choice ko rin naman kung sasabihin ko o hinde diba?

“I don’t want you to worry.. YA! I’m ok. Gwaen chah na.” I said smiling. Sumimangot si Grace nung nag Korean ako. “Wae?” *Gwaen chah na = I’m ok/fine; Wae = Why+

“EARTH SPEAK!!” sabay hampas niya sa braso ko. nagsmile siya sakin, “napansin namin yung pagdalas

mong sumuka.. kaya ba napapadalas yung suka mo dahil dun?”

I nodded. Lahat pala sila napapansin yung pag suka ko..akala ko hinde nila napapansin kasi hinde naman sila nag tatanong eh.

“I thought buntis ka kaya ka nag susuka..”

“ANAK NG! LUL!” sabay hampas ko sa balikat niya.

“Kenji? Ikaw ba yan??” tapos tumawa siya. “Nagiging Kenji ka na ha.. Ay oo nga pala, seryoso ka ba sa sinabi mo kanina kay Carlo?”

Tumango ako. Mukha ba akong nag bibiro sa sinabi ko? I’m 100% serious that time. I have to discuss this with my family. Carlo’s a good kid. I’m pretty sure they will love him. I’m the princess, remember?

So I discussed it with Oppa since Sara’s not home. He said that Carlo can live with us. He knows Carlo and with Grace’s help he agreed, but we have to ask our parents permission, most especially, about my plan. I was so happy so I called Carlo and told him that he can live with us starting tomorrow!

Sang Min oppa asked Grace to remind me about taking my med on time. Since I’m too forgetful daw.

Tss. Pumayag naman siya since totoo daw na makakalimutin ako. Riiiight. He also listed about the ‘do’s and don’ts’ then gave the effin’ paper to Grace! YA! AM I SOME KIND OF A DYING PERSON HERE?!

I left the two lovey dovey alone and went to bed. Excited ata ako sa date namin ni Kenji eh. Feeling ko 1

month kaming hinde nag kita kaya parang ang sabik ko ngayon..

Saturday, December 9, 2006

Gaya ng sinabi ni Kenji, sa park ko siya inintay. Usually pag nakikita na niya ako mag ssmile siya sa akin tapos hahawakan niya kamay ko, pero nung nakita niya ko.. parang wala lang, nakita niya lang ako.

“San tayo?”

“Let’s go to MOA!” I said happily as he nodded.

He started walking without wating for me, without holding my hand.

Naglakad kami hanggang sa may tapat ng village then nag taxi kami papuntang MoA. Habang nasa taxi

kami, ako lang yung nag sasalita. Tanong ako ng tanong sa mga bagay bagay. I asked him if he’s ready na to take the entrance exam for South University, he just nodded. I asked if kelang yung championship, he just shrugged.

I wanna get mad at him, but I can’t. there’s something that keeps me calm.. pero naaasar na talaga ako.

SONG PLAYING - KULANG NA KULANG

Pagkadating namin sa MoA, hinawakan ko yung kamay niya tapos hinila siya papasok ng mall. Nung nag stop kami he slowly pulled away his hand. Nagulat ako sa ginawa niya, kaya napating ako sa kanya. He bit his lower lip then he held my hand. I just gave him a slight smile. We walked slowly, there’s this awkward silence that’s surrounding us. We were just like that for a good hour.

My heart is slowly breaking..

Every step that I take makes my heart break.

‘Why are you doing this to me? What did I do to deserve this kind of treatment?’

I was tempted to ask those questions. Alam kong hinde lang mini away ang mangyayari eh.. WAR pa ang kalalabasan. Pumunta kami sa may food court para kumain. Kinuwento ko sa kanya about sa pag lipat ni Carlo sa bahay kaninang umaga pero mukhang hinde siya interesado, that’s why I dropped the topic.

“Babe, taste this. It’s good!” I said while I was holding a spoon full of mixed rice thingy that I bought in some Japanese stall.

“Cheesy mo ah. Ayoko yan eh.” he said coldly.

CHEESY?! Anong cheesy dun?? I’m pretty pissed off. Hinde na tama yung ginagawa niya, gusto ko na

talagang magalit. Pero sobra na yung pigil na ginagawa ko. alam ko once na nagsalita ako, hinde na to maaayos. Hinde naman tama na tumahimik na lang ako. pero ang babaw.. I hate him.

“Anong cheesy dun?”

Hinde siya nag salita. Ano ganito na lang kami buong araw? Tahimik? Kaya ko nga siya niyaya lumabas kasi gusto kong maging ok na kami eh! ilang araw na kaming ganito! Ilang araw na kong nahuhurt.. This is killing me.

“Alam mo nakakaasar ka na eh. hinde na ko natutuwa. Ikaw ang papatay sakin, alam mo ba yun?” I said bluntly. “Sabihin mo nga sakin, bakit ka ba nag kakaganyan?!”

“Anong nagkakaganito? Wala naman akong ginagawa ah.”

“EXACTLY! Wala ka ngang ginagawa, LITERAL wala! Pero nakakainis na eh.” Hinde ko na kinaya. I’m

ranting.

“Ano bang problema mo sakin? Ikaw na yung nagsabing wala akong ginagawa, pero nagagalit ka. Hinde

ba ibig sabihin nun ikaw may problema? Athena wala ako sa mood makipagtalo sayo. Tara umuwi na

lang tayo.” Tumayo siya, tumalikod at nagsimulang mag lakad.

“What the hell’s wrong with you?! OMG! Tell me!” hinawakan ko yung kamay niya para pigilan siya sa pag lalakad, “Wae keu rae?” *What's wrong?]

“Wala. Tara umuwi na tayo.” He started walking while dragging me.

See? I ruined the date. Ako pa yung mali ngayon. Hinde ko alam.. Ako nga ba yung mali? Mali ba yung feeling na nasasaktan na ko sa kinikilos niya? Fine. Partly, may mali ako kasi nagsimula ako ng gulo, Pero was it ALL my fault? Masama bang masaktan??? Hinila ko yung kamay niya tapos nagmadaling maglakad

papalayo.

“Athena!” narinig kong sinigaw niya pero hinde ako lumingon

Binilisan kong maglakad para makalabas na ko ng mall, para makauwi na ko. I wanted to cry that time.

Gusto kong sumigaw hanggang sa mawalan na ko ng boses, hanggang sa pagtinginan ako ng tao,

hanggang sa magsorry siya sakin. Pero hinde ko magawa.

Sumakay ako ng taxi tapos nagpahatid hanggang sa bahay. I turned off Kenji’s cellphone. Nung

nakarating ako ng bahay pumasok na ako ng kwarto, there, I cried. I was in deep pain. It felt like my heart was ripped by someone I love, someone I trust, someone I valued the most..

Kenji didn’t bother calling me. He didn’t even try visiting me at home. He’s hopeless. I’M HOPELESS. I got up from bed, I opened my drawer and searched for the gift that I bought for our 100th day anniversary.

I left the house, my feet were leading me towards Kenji’s house.. I saw Carlo at the park with his friends.