Ang Boyfriend Kong Artista (50 page)

Minsan nga gusto kong batukan `tong si Andie. Ang manhid sobra. Pero di niya naman kasalanan yun. Torpe naman

kasi nitong si Kevin.

Pero nasesense ko na magkakaroon na naman ng loveteam sa campus. Nakakatuwa lang. :">

Grabe, sila na may lovelife. Ako? Nevermind. =_=

"Speaking of Bryan, diba two weeks na since umalis siya? At alam ko, dumating na siya sa Pinas. Bat

di pa siya pumasok?"

Oo nga. Ugh. Di pa nagpapakita yun sakin. T.T

"Ewan ko dun."
Nag-usap na lang sila. Di ako makarelate kasi puro steps ng dance topic nila. May pa-jerk, catdaddy at walang kamatayang dougie ang topic.

Ng nakauwi na sila. Naglakad na lang ako mag-isa, nang biglang nagvibrate yung phone ko.

Fr: BryanEpal

HOY ENGOT. KITA TAYO SA PLAYGROUND MALAPIT SA SUBDIVISION NIYO MGA 6PM. WAG KANG

MALELATE.

Kahit naiinis ako sa text niya, di ko alam pero napangiti ako bigla. Andito na ulit siya! HAHAHA.

) May kasama na

naman ako.

Namiss ko rin kasi siya. Onti lang.

De joke, namiss ko talaga siya.=)))))))))

Dahil mag-si-6 na naman, dumiretso na ko sa park. Nako, may pasalubong yun sakin! Yummy sushi at california

maki! ^___________^

Kaso, iba yung nandun eh. Hindi si Bryan.

"Errick? Anong ginagawa mo dito?"
Napatayo siya bigla sa swing at tumingin sakin.

"Ano rin ginagawa mo dito Eya?"
Kumunot yung noo ko.

"Pinapunta ka rin ba ni Bryan dito?"
Malabo yun. Di sila close. Friends ba sila? Alam ko hindi.

"Huh? Hindi. Si Allison nagpapunta sakin dito... Wait."

Boom. Na-gets ko na. =_=

"Sinet-up nila tayo."

"Bakit naman?"
Kaya pala ang weird ni Allison.

"Ewan? Baka kasi, gusto nila tayo mag-usap. Magkaroon ng closure."

Looking at him, biglang may kung anong kumurot sa puso ko.

"And I think, we really need to fix things."
Fix things? Anong things?

Napabuntong-hininga na lang ako.
"Sure."
Umupo nako sa swing. Maya-maya, umupo na rin siya sa katabing swing ng swing ko. Tss. Swing swing lang rin.

Walang nagsasalita samin. Narealize ko...

Mahirap-hirap `tong pag-uusap nàto. Epal naman kasi ni Bryan at ni Andie! Set-up pa talaga ha? Kelan naman sila naging close aber? =_=

37.2

Eya's POV

"Uh..."

"Ano..."

Napatingin kami sa isa't-isa bigla. Di ko alam kung bakit, pero parang ang ironic ng moment.

Kasi, sabay kaming natawa.

"HAHAHAHA!"

Sabay kasi kaming nagsalita. K. Ang corny namin.

Pero narealize ko, narealize ko sa sandaling `to...

Na parte pa rin siya ng buhay ko.

Iba nga lang ang part niya.

Tumigil ako sa pagtawa. At tinignan siya. Inaabsorb ko yung facial features niya, yung mata niya, yung ilong niya, yung lips niya.

Minahal ko rin palàtong mgàto.

Pero ngayon? Ang narealize ko lang, namiss ko siya. Namiss ko ng sobra. Di ko alam, pero napaluha ako.

Para bang bumalik yung sakit? Alam mo yun... yung sakit na naramdaman ko nung naghiwalay kami. Ampupu. Cry-

baby ako.

"E-errick. Anong n-nangyari satin?"
Kumuha siya ng panyo at inabot sakin.

"Baka mamaya kapag niyakap kita, maiyak rin ako. Magmumukha akong bakla niyan."
Natawa naman ako sa sinabi niya at pinalo siya ng mahina sa braso niya.

"!@#$. Haha. Pero seryoso, ano bang nangyari satin? I mean, dapat sinabi mo yung totoo.

Maiintindihan ko naman eh. Maiintindahan ko naman na hindi na tayo pwede."

Napabuntong-hininga siya at hinawakan yung kamay ko.
"Ewan. Siguro kasi, mas mabuting magsinungaling

na lang. Kasi, baka mamaya. Umasa ka pa na magiging tayo sa huli. Kahit arranged na kami. Alam

mong di yun pwede, mahal kita. Kaso, mas masasaktan ka. Ayoko. Mas gusto kong masaktan ka pero

matatanggap mo."
Nagets ko na ang gusto niyang iparating. Pero, may gusto akong itanong sa kanya.

"Kung mahal mo talaga ako, bat di mo ako ginawang ipaglaban?"
Natahimik siya nun. Halatang guilty. Eh gusto kong itanong, kasi naman! =_________=

"Wag kang mag-alala. Di na naman kita mahal. Curious lang ako."

"Grabeng curiousity yan, Eya! Wag na. Mas mabuti pang--"

"Eeeh. Ayoko. Gusto ko malaman yung reason kung bakit di mo man lang ako naipaglaban sa parents

mo"
>_<

"Believe me, pinaglaban kita sa magulang ko. Pero, hindi yun sapat."
Umiwas siya ng tingin sakin.

Binatukan ko tuloy siya.

"Aray!"

"Wag ka ngang mag-inarte. Ako na ngàtong nasaktan, umaarte ka pa. At least, alam ko na ang totoo.

At believe it or not, nakamove-on na ako sa past. Although nanghihinayang ako. Kasi, kahit

papaano..."

"Nagmahalan tayo."

Natahimik kami bigla. Pero comfortable yung silence. Hawak-hawak niya pa rin yung kamay ko.

Pinisil ko yung kamay niya at napatingin sakin.

"Errick. Pwede ba nating ibalik yung dati? Yung friendship natin?"
Ngumiti siya.

"Oo naman. Eya. Besides, parte ka ng buhay ko. Di ka mawawala dito."
Tinuro niya yung puso

niya.
"Atsaka, ang tahimik ng buhay ko kapag wala ka eh. Magbestfriend rin naman tayo."

Niyakap ko siya. Pero walang malisya ha. Bumitaw naman kami pagkatapos at nagkwentuhan na lang.

Kinwentuhan niya ako tungkol sa post-break-up namin. Kung ano yung mga nangyari nung di na kami. Ang imba nga

eh, kasi, parang walang nangyaring issue samin.

Parang, magbestfriends pa rin kami katulad ng dati bago naging kami at bago kami nagbreak.

^___________________^

"At least, ayos na tayo."

"Oo nga. Pero matanong lang, mahal mo na si Allison noh?"
Nagmake-face siya.

"Alam mo naman na di kami talo, lagi nga kaming nag-aaway nun. I don't care about her."
Natawa naman ako nun. HAHAHAHA! ^____________^

Kumunot yung noo niya. Mas lalo akong natawa! HAHAHA!
"Anong nakakatawa?"

"Yung reaction mo kasi, katulad nung kay Allison nung tinanong ko siya kung gusto ka

niya!"
Sumimangot naman siya nun.

"Anong sabi niya?! Sabihin mo!"
Curious masyado.

"Akala ko ba wala kang care sa kanya?!"
Naging defensive naman siya bigla. HAHAHA. Napaghahalataan `to oh.

"Sige na!"

"Ayaw!"

"Gusto ko lang malaman!"