Sliver (19 page)

Hij was krankzinnig. Dat kon niet anders. Contactgestoord ondanks zijn charme, zijn gevoel voor humor en de liefde die hij haar had geschonken. En hij hield van haar, daar was ze van overtuigd. Die moorden waren waarschijnlijk allemaal gepleegd om het geheim van de camera's te kunnen bewaren. Om zijn speeltje van zes miljoen dollar te beschermen, zijn troetelkind. En zij had maar al te graag met hem meegespeeld.

Ze boog haar hoofd en wreef over haar gezicht. Ging rechtop zitten, streek met beide handen door haar haar en haalde diep adem. Keek naar de banden.

Kay rolde haar stoel naar rechts en duwde de zijne opzij. Trok een la open en pakte zeven cassettes uit de rijen die erin lagen. Ze verwisselde de twee stellen banden en probeerde intussen te bedenken wat ze in het briefje moest zetten en waar het politiebureau was. Zijn arrestatie en de stormloop van de media die zou volgen, de krantekoppen, de microfoons en de publieke belangstelling - dat alles zette ze uit haar hoofd. Ze controleerde nog eens de etiketten van K en K2. Die gingen niet naar de politie, die verstopte ze boven om ze later open te breken en te vernietigen. Ze pakte de pen en merkte de nieuwe cassettehouders.

Met de stapel verkeerde-banden-in-goede-houders liep ze door de gang naar de achterkamer, en door de kastenwand naar zijn slaapkamer.

Op haar hurken gezeten ordende ze de ondiepe grijze lade zoals ze hem had aangetroffen. De N's en B onderin, de K's en R erbovenop, naast de doos van roodbruin leer, de enveloppen en de bundeltjes bankbiljetten van honderd en vijfhonderd dollar. Kay keek even in de doos: gouden munten, series in hoesjes. Ze deed het deksel dicht en duwde de la dicht. Zette de plint op zijn plaats en schoof hem goed naar beneden.

Ze stond op en deed de deur open, wijd, zodat hij tegen de muur zwaaide, zich afvragend in hoeverre zijn geld - het geld waar hij het nooit over had - haar milder jegens hem had gestemd en haar had verblind voor signalen die ze anders misschien wel had opgevangen.

Ze liep achterwaarts door de kastenwand, schoof de harmonikadeuren naar de slaapkamer dicht en sloot de multiplex deur, evenals de harmonikadeur in de achterkamer.

Kay liep door de gang naar het bedieningspaneel in de woonkamer. Legde de goede-banden-in-de-verkeerde-houders in de la. Trok het klembord naar zich toe, sloeg het bovenste gele velletje naar achteren en pakte de pen. Ze boog zich over het werkblad en keek fronsend naar het papier. Een onverwachte vergadering waar ze per se bij moest zijn? Ongeloofwaardig...

Terwijl ze met half dichtgeknepen ogen haar hersens pijnigde om iets beters te bedenken, keek ze op... en zag hem staan, in lift nummer twee, in zijn overjas met gestreepte sjaal. Er stond ook een vrouw in de lift. Kay staarde naar hen. Schakelde over op scherm twee. Het scherm bleef leeg, tot ze de goede knop had gevonden. Aan zijn gezicht te zien had hij pijn. Zijn hand streek over zijn nek. Zijn jas hing open. Het dienstmeisje van de Strangersons deed een pas naar voren, klaar om uit te stappen. Op de tiende verdieping. Kay gooide de pen neer, trok de onderste Ia rechts open, pakte de stapel cassettes en legde ze naast de andere. Schoof de la dicht, zette de stoelen goed, legde het klembord op zijn plaats, schakelde dr. Palme over op scherm één, draaide het geluid harder en liep naar de gang. Ging terug, boog zich over het bedieningspaneel om de video af te zetten en haastte zich weer naar de gang. Toen hij de lift uit kwam, deed zij de deur open. 'Wat is er?' vroeg ze.

Met een van pijn vertrokken gezicht keek hij haar aan, terwijl hij zijn nek masseerde. 'Mijn taxi was betrokken bij een ongeluk,' zei hij met onvaste stem.

'O hemel,' zei ze. 'Heb je iets?' Deed een stap in zijn richting. 'Ik weet het niet.' Terwijl de liftdeur dichtschoof, liep hij naar haar toe. 'Ik geloof van niet. Ik ben heen en weer geslingerd en een poosje zag ik dubbel. Maar dat is nu bijna over.' Hij knipperde een paar keer met zijn ogen. 'Doet je nek zeer?' vroeg ze. 'Ja, een beetje,' antwoordde hij.

Ze draaide hem om. Terwijl zij over zijn nek wreef, deed hij zijn sjaal af.

'Je handen trillen.'

Kay antwoordde: 'Toen ik je in de lift zag staan, wist ik meteen dat er iets aan de hand was. En je bent al zo gauw weer terug. Wat is er gebeurd?'

'Er kwam een kerel zonder uit te kijken een parkeerplaats af zetten. We knalden erbovenop. Op Fifth, vlak bij Seventy-ninth Street. Iemand uit New Jersey natuurlijk. Ik zat in een Checker-taxi, dus ik ben flink door elkaar gerammeld.' Hij schudde met een been en haalde bevend adem.

'Hè, wat naar voor je...' zei ze terwijl ze zijn nek stevig masseerde. 'Het was een gloednieuwe Mercedes.' 'Waren er nog ernstig gewonden?' vroeg ze. 'De passagier van de Mercedes. Een vrouw. Haar been is verbrijzeld.'

'Je zou eigenlijk naar de dokter moeten om je te laten onderzoeken,' zei ze.

Hij draaide zich om. 'Als ik morgen nog pijn heb, zal ik dat doen,' antwoordde hij.

'Heb je hier een dokter?' wilde ze weten. Hij knikte.

Ze keken elkaar aan. Kay legde haar hand tegen de revers van zijn opengevallen jas. 'Pete Pechvogel,' zei ze glimlachend. Ze nam hem in haar armen.

Hij omhelsde haar. 'Ik had ergens even rustig moeten gaan zitten,' zei hij. 'Het was stom om terug te komen.' 'Nee, daar heb je juist goed aan gedaan,' zei ze. Ze glimlachten elkaar toe. Kusten elkaar.

Ze gingen 13B binnen. Pete deed de deur dicht. 'Heb je je yoghurt al op?' vroeg hij terwijl hij zijn jas uittrok. Zijn gezicht vertrok in een grimas van pijn.

'Ziel,' zei Kay en hielp hem uit de jas. 'Nee, ik ben er net,' zei ze. 'Norman belde na jou. Ik moet zo nog even weg.' 'O ja?' zei hij terwijl hij zich omdraaide en zijn jas aanpakte. 'Ik wilde net een kattebelletje schrijven,' zei ze. 'Om vier uur komt Anne Tyler en hij wil graag dat ik daarbij ben. Ze is niet helemaal tevreden over haar huidige uitgever.'

'Het zou mooi zijn als zij bij jullie kwam,' zei hij terwijl hij met zijn hand over zijn schouder wreef.

'Nou en of,' zei ze. 'Norman heeft zo'n idee dat we een goede kans maken. Hij en June kennen haar al jaren.' Ze liep naar de keuken. 'Geef mij ook maar een bakje yoghurt, liefje.' Kay keek in de koelkast. 'Citroen of bosbessen?' vroeg ze. 'Bosbessen. Er is een nieuwe patiënt bij dr. Palme.' 'Ik heb het gezien.' Ze pakte twee bakjes yoghurt, duwde de deur met haar elleboog dicht en haalde Iepels en servetjes te voorschijn. Toen ze binnenkwam en een bakje, lepel en servetje voor hem neerzette, zat hij in zijn stoel, met de telefoon tegen zijn wang. Hij glimlachte haar toe

'Met Pete Henderson,' zei hij. 'Ik had om twee uur een afspraak... Inderdaad.'

Kay ging zitten, legde haar lepel en servetje neer en keek naar de twee grote schermen.

'Ik heb onderweg naar u toe een verkeersongeluk gehad,' zei Pete, met de telefoon tussen hoofd en schouder geklemd. 'Ik heb er nog een beetje last van. Kunnen we er maandag van maken, dezelfde tijd?'

Ze haalden het deksel van hun bakje yoghurt en keken naar de twee grote schermen. Dr. Palme zei: 'Als het zo onbelangrijk is, waarom bent u hier dan?'

'Linda vond dat ik moest gaan,' antwoordde de man op de bank.

'Dat is nog beter,' zei Pete. 'Het spijt me dat het vandaag is misgelopen. Tot ziens.' Hij legde neer. Maakte een aantekening op het klembord. 'Ze verkopen beschilderd fluweel,' zei hij. Kay floot zachtjes.

Ze aten hun yoghurt en keken intussen naar dr. Palme, Lauren, Jay en de Hoffmans.

'Ik moet ervandoor,' zei Kay. Ze stond op en verzamelde de bakjes, met de lepels en servetjes erin, plus de deksels. 'Kan ik je wel alleen laten?'

'Natuurlijk.' Hij liet zijn nek los en bleef naar het scherm kijken. 'Geen last van je ogen meer?' Hij schudde van nee.

'Ik ben tegen zessen terug,' zei ze, 'tenzij we nog iets gaan drinken.' Ze boog zich over hem heen en kuste hem op zijn hoofd. Hij tilde zijn gezicht naar haar op. Ze kusten elkaar op de lippen. Kay ging naar de keuken, gooide de bakjes en servetjes weg, spoelde de lepels af en zette ze in het afdruiprek. Liep naar de gang en deed de deur open. 'O ja, ik heb de sleutel nog,' zei ze. 'Hou die maar, liefje,' zei Pete, zijn stoel naar haar toe draaiend. 'Ik heb hem over.'

Met haar hand in haar zak keek ze naar hem zoals hij daar in het donker voor de blauwwitte schermen zat, in het schijnsel van de zeegroene lamp.'Merci,' zei ze. 'Eerlijk is eerlijk, want jij hebt ook een sleutel van mij.'

'Dat vond ik ook' zei hij. Blies haar een kushand toe. 'Veel succes.' 'Dank je.' Ze beantwoordde zijn kushand. 'Neem straks maar een lekker warm bad,' zei ze. 'En blijf er een hele tijd in zitten, anders krijg je er nog behoorlijk last van.'

'Goed idee,' zei hij. 'Dat zal ik doen, maar ik wil eerst even zien hoe Jay reageert.'

Ze glimlachten naar elkaar. Kay deed de deur open en stapte naar buiten. Deed de deur dicht. Liep naar de lift en drukte op het knopje. Haalde eens diep adem.

Was ook dit gelogen? Was hij teruggekomen omdat hij haar niet vertrouwde? Maar dan had hij de sleutel niet achtergelaten en haar die niet laten houden. Voor een aartsleugenaar was een smoesje gauw verzonnen...

Hij leek echt uit zijn doen. En dat hij gauw naar mammie toe was gekomen klopte psychologisch als een bus. God zij dank had ze niet langer naar die banden gekeken en had ze de geheime la dichtgedaan. De banden, de goede exemplaren, waren veilig waar ze nu lagen; het lag niet bepaald voor de hand dat hij er nu een wilde bekijken.

Waarschijnlijk was hij echt op weg geweest naar een galerie. In Fifty-seventh Street wemelde het ervan. Ongetwijfeld om een Hopper of een Magritte voor haar te kopen. Ze zuchtte en schudde haar hoofd.

Schonk de camera in de lift een glimlach.

Ze moest vooral kalm blijven en doen alsof ze echt naar een bespreking met Norman en Anne Tyler ging. Ze mocht geen argwaan wekken, want stel dat hij zat te kijken... Een telefoontje naar de politie was uitgesloten. Nog voordat ze hadden opgenomen was hij al boven. En een confrontatie was het laatste dat ze wilde. Toen ze de deur had opengedaan, streek Felice langs haar been. 'Hoi, schoonheid.' Ze pakte de poes op, kuste haar neus en zette haar op haar schouder. Terwijl ze de slaapkamer in liep, ging ze door met aaien. Het rode lampje van het antwoordapparaat brandde. Als hij zat te kijken, kon hij dat op het grote scherm zien. Kay liet Felice op het bed springen en ging naar haar bureau. Eén boodschap, las ze op de teller. Ze drukte de knop in en deed een schietgebedje. Als het Sara nu maar niet was, met de verkeerde boodschap.

Een verkoopster van Bloomingdale's vertelde haar dat de lage tafel nog eens twee weken later zou worden geleverd. Het speet hun zeer. Ze zette de radio aan en liep naar het raam. Tuurde naar de grijze lucht boven het bruine park. Felice, die op de vensterbank was gesprongen, duwde haar kop tegen haar knie. Kay kriebelde de poes over haar kop. Een nieuwslezer maakte melding van een schietpartij in de ondergrondse. Ze liep naar de kastenwand en knoopte haar overhemdblouse alvast los. Deed de harmonikadeuren open.

Ze koos haar jurk van blauwe wol. Prima voor Anne Tyler, uitstekend geschikt voor de politie. Ze legde hem klaar op het bed en duwde Felice opzij. Pakte een panty, een onderjurk en een beha uit de ladenkast. Een douche?

Zou het hem opvallen als ze het niet deed? Zou hij zich daarover verbazen? En zich afvragen waarom ze opeens niet onder die verrekte douche ging? Als hij zat te kijken...

Zou hij zoveel argwaan koesteren dat hij zijn cassettes ging controleren? De banden, niet de houders? Dat leek haar niet waarschijnlijk. Maar als hij dat wel deed, kon hij de lift op de dertiende verdieping stopzetten als ze wegging...

Ze kleedde zich uit. De nieuwslezer voorspelde dat er sneeuw op komst was uit West-Pennsylvania, tien tot vijftien centimeter. Ze deed de radio uit. Ging naar de badkamer. Zette haar douchemuts op. Felice krabbelde in de kattebak.

Kay stak haar hand in de douchecabine uit naar de art-decokraan van chroom en draaide hem open. De dubbelganger ervan uit 13A of 13B moest het glinsterende voorwerp zijn geweest op die lat of bat, of wat dan ook. De politie zou er waarschijnlijk nog wel sporen, microscopisch kleine krasjes, op kunnen vinden. Ze controleerde de watertemperatuur, zette de straal nog iets warmer. Stapte de zwartglazen cabine in en schoof de deur dicht. Ze maakte er een vluggertje van. Terwijl ze zich inzeepte, vroeg ze zich af hoe het mogelijk was dat de Pete van wie ze had gehouden - van wie ze nog steeds hield, die ze haatte, met wie ze medelijden had - dezelfde Pete was die zo meedogenloos had toegeslagen, die Sheer daar op de vloer had verdronken...

Het moest hem uren hebben gekost om alles te ensceneren en schoon te maken. En hij had alles op de band staan. Een spannende gebeurtenis... Op de avond voor die prachtige ochtend toen zij een rondje om het Reservoir had gelopen en Sam was tegengekomen... Die zou perplex staan als hij het hele verhaal hoorde. Zag ze achter de beslagen deur het lichtschijnsel veranderen? Ze veegde met een hand over het paneel, tuurde erdoorheen... en zag de lege badkamer. Haar verbeelding speelde haar parten.

Ze spoelde zich af. Kalm blijven. Ze had een afspraak met Norman en Anne Tyler. En ook met June natuurlijk. Ze deed de deur open en pakte de handdoek van het haakje. Droogde zich af, zette de douchemuts af en hing hem aan een haakje. Stapte de cabine uit. Er lag niets op de vloer bij de badmat. Bij de wasbak droogde ze zich verder af. Intussen keek ze naar haar spiegelbeeld, niet naar de lamp boven haar. Ze liep naar de slaapkamer, ging op het bed zitten en trok de panty aan. Stond op en schoof hem omhoog tot hij goed zat. Daarna de beha, die haar borsten omsloot. Terwijl ze naar het raam liep, maakte ze de haakjes op haar rug vast.

Ze stond naar de grauwe lucht te kijken en trok de beha recht. Er was inderdaad sneeuw op komst. Het water in het Reservoir rimpelde in de wind. Op het pad erachter liepen een paar joggers. Ze liep naar de zijkant van het raam en trok de gordijnen dicht. De groen-met-witte stof sloot zich aaneen en streek over de vensterbank, die op de telescoop na leeg was.

Ze ging naar de badkamer en bracht een bescheiden make-up aan. Ze had moeten zeggen dat ze Roxie ging helpen met het versjouwen van meubels...

Ze dacht aan de toestanden die zouden volgen: de rechtszaak, de mediamonsters die zich als uitgehongerd op het nieuws zouden storten en niets van Pete heel zouden laten, noch van haar, de oudere vrouw die zich had laten inpakken door een veel jongere man. Lieve god, het dubbelhartige medeleven dat ze zou ondervinden van mannen èn vrouwen, terwijl ze achter haar rug zou worden uitgelachen. Kon ze maar even met Roxie praten. ('Ik zit met een probleem, Rox. Pete is een moordenaar.') Sirenes in de verte naderden over Madison.